Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Κάποτε θα πεις

http://www.youtube.com/watch?v=kuVdkfRpcT0

(Αυτό το κομμάτι σας παρακαλώ να είναι στο repeat καθώς διαβάζεται το κείμενο. Ευχαριστώ! )

Κάποτε θα πεις με ήξερες.
Κάποτε θα πεις με αγαπούσες.
Θα απαριθμήσεις και τα σημεία που είχαμε ραντεβού.
Τα μέρη που κάναμε έρωτα.
Που αγκαλιάσαμε το σύμπαν μαζί.
Μαγικά και μοναδικά.
Με τις ανάσες μας να θολώνουν το τζάμι
και τους λυγμούς μας να παίζουν μαζί σε ένα κονσέρτο ξεχωριστό.
Συγχρονισμένα.
Χωρίς πρόβα.
Κάποτε θα πεις με ήξερες.
Δεν το εννοώ με την ψωνίστικη ή εγωκεντρική άποψη,
αλλά με την αληθινή.
Εκείνη την ανθρώπινη.
Όσο ανθρώπινη είναι η λέξη "σε αγαπάω!"
Για εμένα ακόμα τουλάχιστον!!!

Κάποτε θα πεις είχα αφουγκραστεί τον ρυθμό της καρδιάς της.
Είχα προσαρμόσει τον ρυθμό αναπνοής μου με την δική της αναπνοή.
Ένιωθα την ανάσα της καυτή να γίνεται ένα με την δική μου.
Κάθε μου εισπνοή για οξυγόνο μοιραζόταν στα δύο.
Εκείνη έπαιρνε το όμικρον, εγώ το 2.
Άλλωτε εγώ το 2 και εκείνη ένα ολοστρόγγυλο όμικρον.
Συμβιβαζόμουν και ας πνιγόμουν.
Και ας μην μου έφτανε το οξυγόνο.
Και ας ασφυκτιούσα.
Κάποτε θα πεις...

Κάποτε θα πεις,
-ελπίζω να πείς-
την αγαπούσα..Αλλά την άφησα να φύγει..
Και μετανοιώνω γι΄αυτό! Και πονάω γι' αυτό!
Κάποτε θα το πεις..
Απλά εγώ θα είμαι μακριά..
Γιατί οι μεγάλοι έρωτες μένουν πάντα ανεκπλήρωτοι.
Γιατι οι μεγάλοι έρωτες μένουν πάντα με ένα ερωτηματικό αγκαλιά.
Ένα μισοφέγγαρο να φωτίζει τις κρύες νυχτιές που ακόμα και τα αστέρια εκπληρώνουν ευχές αλλού.
Γιατί οι μεγάλοι έρωτες μένουν μεγάλοι μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν εκπληρωθεί!

Κράτα το αυτό!

Γιατί αυτή είναι η μεγάλη μου αλήθεια!

Είτε σε αφήσω,
είτε με αφήσεις.
Θα είμαι πάντα μια ιδέα.
Μια ρομαντική, θολή μορφή.
Και ας σε έχω αγαπήσει. Και ας σε έχω ποθήσει.
Ποτέ δεν θα είμαι εκεί αρκετά.
Όσο αρκετά μπορεί να με χρειάζεσαι.
Θα είμαι πάντα ένα αεικίνητο πνεύμα με χρωματιστές αποχρώσεις,
που πηγαινοέρχεται και περιφέρεται.
Αυτή είναι η αλήθεια τελικά!

Κανείς δεν μπορεί να με δαμάσει!
Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το αειθαλές πνεύμα μου!
Μπορεί να σε αφήσω να με πλησιάσεις.
Μπορεί και να σε αφήσω να νομίζεις πως με πλησίασες!
Ούτε εγώ δεν μπορώ να με προσδιορίσω..
Οπότε μην κατηγορείς τον εαυτό σου που ποτέ δεν με κατάλαβες.

Κάποτε θα πεις "Τελικά σε μισώ!"
Και εγώ θα σε ευχαριστήσω μόνο και μόνο που αισθάνεσαι τελικά κάτι για εμένα!
Όμως, κάποτε θα πω "Αυτή είμαι εγώ!"
και το ότι δεν θα με αναγνωρίσεις εσύ,
ούτε άνθρωποι δικοί μου,
με κάνουν να αμφιβάλλω και να αδειμονώ
για το τι τελικά θα πεις!

Κάποτε θα πεις λοιπόν.
Ελπίζω να είμαι και κάπου κοντά να σε ακούσω..

2 σχόλια:

  1. ρεεε... είναι ό,τι αισθάνομαι!Σ'ευχαριστώ! Γι'αυτό είσαι σπουδαία ..γράφεις για εσένα αλλά ακουμπάς και άλλους! σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ σε ευχαριστώ που με διαβάζεις και με ενθαρρύνεις να συνεχίσω να γράφω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή