Ανήκω σε εμένα.

Είδα ένα όνειρο εχθές.

Και ξύπνησα πιο τρομαγμένη από άλλη φορά.

Αυτή την φορά δεν είδα ούτε το ίδιο πλοίο που πλημμυρίζει,

ούτε τον ίδιο σταθμό που χάνω το τραίνο,

ούτε το ίδιο δρομολόγιο κτελ που χάνω γιατί δεν έχω έτοιμη την βαλίτσα μου,

ούτε το σπασμένο χέρι.

Ναι, η αλήθεια είναι τα τελευταία βράδια βλέπω συνέχεια όνειρα.

Όνειρα που έχω ξαναδεί.

Ξέρω τα μέρη, ξέρω τι θα γίνει.

Μα χθες ήταν αλλιώς.

Χθες ξύπνησα ιδρωμένη, με ταχυκαρδία και ένα βάρος στο στήθος.

Γιατί είδα ότι έχασα άλλον έναν άνθρωπο μου.

Δεν τον έχασα με την έννοια ότι έφυγε για πάντα.

Απλά ότι έφευγε μακριά μου για πάντα.

Ξέρεις τι είναι αυτό;

Το έχεις νιώσει ποτέ;

Έχεις νιώσει ποτέ να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου, γιατί ο κόσμος σου καταστρέφεται και δεν ξέρεις γιατί;

Και ναι, τώρα δεν μιλάω μόνο για όνειρα.

Μιλάω και για την πραγματικότητα.

Μιλάω για εκείνο το μαχαίρι που σου μπήγουν στα σωθικά, και εσύ απλά δεν μπορείς να αντιδράσεις.

Και μένεις μόνο να κοιτάς το αίμα στα ακροδάχτυλα σου.

Και όταν ο χρόνος περάσει αδιάφορα, να νιώθεις τον ίδιο πόνο στην ίδια πληγή, κάθε που αλλάζει ο καιρός.

Μόνο που τώρα ο πόνος είναι ακούσιος.

Δεν έχει αίμα.

Δεν έχει σημάδια.

Μόνο μια ουλή αχνοφαίνεται και αυτή θα την παρατηρήσεις μόνο αν στην δείξω.

Πόνεσα όμως.

Αλήθεια.

Όπως τότε.

Πόνεσα πολύ.

Σα να ακρωτηριάστηκε ακόμη μια φορά ένα κομμάτι μου.

Και τι τύχη!

Πάλι αυτή την φορά ήταν η καρδιά μου...

Προσπαθώ να εξηγώ τα όνειρα μου.

Μήπως και προλάβω κάποιο κακό πριν έρθει.

Αυτές τις μέρες όμως δεν γίνεται να τα εξηγήσω.

Είναι τόσο γρήγορες οι αλλαγές που νιώθω,

είναι τόσο δυνατές οι κραυγές του μέσα μου,

που μου είναι αδύνατον να εξηγήσω τι και γιατί.

Μου είναι δύσκολο.

Να κάνω το επόμενο βήμα παρακάτω δίχως να κάνω θυσίες.

Δίχως να αφήσω πίσω μου ανθρώπους και μέρη που αγαπάω.

Μα πρέπει να γίνει.

Πρέπει να το κάνω.

Γιατί έμαθα να νιώθω ολοκληρωμένη προσφέροντας ανιδιοτελή αγάπη και αλήθεια.

Και όταν αδυνατώ να τα προσφέρω αυτά, νιώθω μισή.

Μισός άνθρωπος, μισή οντότητα.

Πρέπει όμως να προχωρήσω.

Πρέπει.

Για εμένα αυτή την φορά.

Χωρίς συναισθηματισμούς για τα πτώματα που θα βρεθούν στα πόδια μου.

Χωρίς αναμνήσεις, χωρίς νοσταλγίες, χωρίς όνειρα.

Χωρίς τον παλιό μου εαυτό.

Πες το σε όλους!

Τον παλιό μου εαυτό τον έθαψα!

Κοντά στην θάλασσα, κάτω από τα αστέρια.

Τόσο ρομαντικός ήταν.

Και κράτησα ζωντανό εκείνον τον ανθρώπινο, τον λογικό.

Που σφίγγει τα δόντια να μην δακρύσει, να μην ξεστομίσει λόγια αγάπης, που δεν πιστεύει σε ρομαντικά παραμύθια.

Εκείνον κράτησα ζωντανό.

Έτσι έπρεπε να γίνει.

Έτσι έμελλε να γίνει.

Γιατί πρέπει να μάθω να αγαπάω εμένα πρώτα απ'όλους και απ'όλα.

Γιατί πρέπει να μάθω να νιώθω ολόκληρος άνθρωπος,

δίχως να δώσω κάτι από εμένα.

Για εμένα αυτή την φορά.

Μόνο για μένα.

Δίχως εμένα...

Απολογισμός.

Και φέτος θέλησα να κάτσω να κάνω τον απολογισμό της χρονιάς που μόλις πέρασε

Έβαλα ένα ποτό με τρία παγάκια.

Έστριψα και άναψα τσιγάρο.

Έκανα ταξίδια.

Ναι.

Με σώμα και νου.

Έφαγα σφαλιάρες.

Ναι.

Από γνωστούς και φίλους.

Έκανα λάθη.

Ναι.

Γιατί δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου σε στιγμές αδυναμίας.

Αγάπησα.

Ναι.

Όπως εγώ ξέρω.

Αγαπήθηκα.

Ίσως.

Έβρισα.

Πολλές φορές.

Ονειροπόλησα.

Ακόμη περισσότερες.

Χάζεψα τα αστέρια.

Άπειρες φορές.

Χαμογέλασα.

Ακόμη περισσότερες.

Έκλαψα.

Λίγες. Αλλά καλές.

Συμβιβάστηκα.

Λίγο.

Επαναστάτησα.

Περισσότερο.

Ερωτεύτηκα.

Όλο τον κόσμο.

Μίσησα.

Κανέναν.

Αυτό λοιπόν κρατάω από την χρονιά που μόλις πέρασε.

Ότι δεν μίσησα κανέναν.

Ότι έγινε, έγινε.

Ίσως γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.

Δεν κρατάω κακία σε κανέναν.

Δεν νιώθω άσχημα για κανέναν.

Είμαι αυτή που είμαι.

Και με τον ερχομό της νέας χρονιάς εύχομαι να καταφέρω να γίνω ακόμη καλύτερη.

Πρώτα απ'όλα για μένα.

Και αν δεν καταφέρω να φέρω εις πέρας εκείνα τα ταξίδια που έχω στα σκαριά,

μην ανησυχείς.

Θα έχω πάντα τα αστέρια!

Τελικά σου εύχομαι: "καλή ζωή".

Δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να σε αγαπάει.

Κανέναν να δεχτεί την αγάπη σου όπως εσύ την ορίζεις.

Μπορεί εσύ να αγαπάς υπερβολικά

και ο άλλος να νιώθει ότι πνίγεται.

Μπορεί να θεωρεί την αγάπη σου ψεύτικη, ακριβώς γιατί είναι τόσο αποπνικτική.

Έτσι αγαπάω εγώ όμως αγόρι μου.

Έτσι ακριβώς.

Υπερβολικά και αποπνικτικά!

Ξέρω.

Ξέρω, οι φίλοι μου θα πουν δεν σου άξιζε. Προχώρα.

Προχωράω.

Αυτό κάνω.

Τώρα απλά χαμογελάω όταν βλέπω κάτι από εσένα.

Με εκείνο το χαμόγελο το μισό.

Το αβέβαιο.

Το λίγο αδιάφορο, λίγο στενάχωρο, λίγο ειρωνικό.

Αυτο το λίγο απ'όλα.

Δεν πονάω πια όπως πριν.

Απλά να. Ξέρεις.

Όταν αλλάζει ο καιρός με πονάει αυτή του νταβατζή σου η μαχαιριά.

Για λίγο.

Και μετά μου περνάει και επιστρέφω ξανά στην καθημερινότητα μου.

Απλά να.

Σήμερα σε είδα να χαμογελάς.

Είχα να σε δω τόσο καιρό.

Και ήσουν δίπλα σε εκείνη.

Που αν κρίνω από τα σχόλια, είναι πια κάτι παραπάνω από απλή αγαπημένη.

Δεν ξέρω τι να σας ευχηθώ.

Απλά χαμογελάω προς το παρόν.

Με εκείνο το λίγο απ'όλα χαμόγελο.

Αύριο είναι μια καινούργια μέρα.

Αύριο θα επιστρέψει ξανά στο προσωπο μου το αληθινό μου χαμόγελο.

Αυτό που γελάνε και τα μάτια μαζί!

Ως τότε, κάτσε κάνε μου παρέα απόψε εαυτέ.

Να πιούμε για αυτούς που θεώρησαν την αγάπη μας ακατάλληλη.

Μόνο για απόψε.

Στο υπόσχομαι! 

http://youtu.be/FjTd8Hzim9I

Για εσένα.

Σε αγαπάω.

Όχι γιατί σε έχω ανάγκη.

Όχι γιατί σε χρειάζομαι για να αναπνέω και να ζω.

Σε αγαπάω για κάτι πιο απλό.

Γιατί δίπλα σου θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.

Γιατί δίπλα σου μαθαίνω πως δεν υπάρχει μόνο μαύρο και άσπρο. 

Γιατί με έμαθες να διαβάζω όλες τις όψεις της ζωής.

Σε αγαπάω.

Γιατί ήσουν δίπλα μου στις λύπες μα κυρίως στις χαρές.

Γιατί είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θέλω να επικοινωνήσω για να μοιραστώ την χαρά μου.

Σε αγαπάω γιατί είσαι εσύ.

Και είμαι εγώ.

Δυο άνθρωποι φαινομενικά αταίριαστοι μα μέσα τόσο ίδιοι.

Σε αγαπάω.

Γιατί με έμαθες να αγαπάω ακόμα πιο δυνατά, πιο αληθινά.

Σε αγαπάω.

Γιατί είσαι εσύ.

Και εσύ με κάνεις να προσπαθώ να φτιάξω ένα καλύτερο εγώ.

Σε αγαπάω.

Γιατί πάντα κυνηγούσα ένα άλλο "εδώ" και εσύ μου έκανες αυτό το "εδώ" πολύτιμο.

Σε αγαπάω.

Γιατί ενώ είσαι εκεί και εγώ εδώ,

ξέρω πως πάντα θα είμαστε κάπου εδώ γύρω γύρω. Πάνω. Κάτω.

Σε αγαπάω.

Γιατί με έκανες να αγαπήσω λίγο και εμένα.

Σε αγαπάω.

Για κάτι πιο απλό.

Γιατί απλά είσαι εσύ.

Ένα υπέροχο πλάσμα.

Σε αγαπάω.

Χωρίς γιατί.

Έτσι απλά.

Καλή μας χρονιά!

Η αλήθεια είναι ο χρόνος πάντα με φόβιζε. Όχι ο θάνατος. Η φοβία μου δεν ήταν μην πεθάνω νέα τελικά, αλλά μην δεν προλάβω να κάνω όσα θέλω να κάνω. Τον ξεπέρασα αυτόν τον φόβο. Στάθηκα απέναντι του με τα μάτια ορθάνοιχτα και τα χέρια σφιγμένα γροθιά.... Τον έκανα φίλο μου τον χρόνο. Να, σήμερα αγόρασα ρολόι. Χρόνια είχα να φορέσω. Χρόνια είχα να ξαπλώσω και να ακούω αυτό το τικ τακ από τους δείκτες να συγχρονίζεται με το τικ τακ της φλέβας που χτυπάει στον λαιμό. 

Χρόνος φίλε μου. 

Κατά την άποψη μου, η μόνη μονάδα μέτρησης που πραγματικά αφορά τον άνθρωπο.

 "Κλείσε, σε δέκα λεπτά είμαι εκεί", "Έχουμε να τα πούμε τόσο καιρό, μα μου μοιάζει σα να μην πέρασε μια μέρα", "Πέρυσι τέτοια μέρα γιόρταζα μαζί σου, φέτος δεν θέλω να ξέρω καν πως υπάρχεις" και πόσα άλλα τέτοια. Συναισθήματα να μπερδεύονται με τους δείκτες ενός ρολογιού και τις μέρες ενός ημερολογίου. 

Έτσι είναι ο χρόνος.

 Φίλος και εχθρός. 

Τον κυνηγάμε και μας κυνηγάει. Θυμόμαστε και ξεχνάμε.

 Είμαστε άνθρωποι. 

Απλά!

 Και εκεί θέλω να καταλήξω, ξέρω πολυλόγησα πάλι αλλά είχα καιρό να φιλοσοφήσω και μου βγήκαν μαζεμένα. 

Το θέμα λοιπόν είναι να παραμείνουμε άνθρωποι! 

Με τις φοβίες μας, τις αδυναμίες μας, τα ελαττώματα μας. 

Όλα αυτά είναι άλλωστε που μας κάνουν ξεχωριστούς και δεν μοιάζουμε μεταξύ μας. 

Μην ξεχνάς πως αν ήμασταν όλοι ίδιοι, ο κόσμος θα ήταν βαρετός! 

Θέλω να πω κάντε τον απολογισμό σας για την χρονιά που φεύγει. 

Κρατήστε όλα τα καλά που σας πρόσφερε, να είστε ευγνώμων για τις δοκιμασίες που περάσατε και γίνατε σοφότεροι μέσα από αυτές, 

διώξτε το μίσος από τις καρδιές σας και αντικαταστήστε το με αγάπη και συμπόνοια και θέληση για ζωή. 

Γιατί η ζωή φίλε μου... Η ζωή! 

Παίζει τα ωραιότερα παιχνίδια! 

Και αν την αγαπάς παρ' όλα τα τερτίπια της, θα δεις ότι κάθε της δοκιμασία είναι και ένα βήμα για εσένα μπροστά. 

Όλοι οι δρόμοι κάπου θα οδηγήσουν τον καθένα μας. 

Στο χέρι μας είναι πως θα τους περπατήσουμε!  

Στο χέρι μας είναι τι εμπειρία θα κρατήσουμε από κάθε καλό ή κακό που περάσαμε. 

Αυτό που θέλω να ευχηθώ για τη νέα χρονιά είναι υγεία. Όσο κλισέ και αν ακούγεται! 

Υγεία αν έχουμε θα έχουμε και χέρια να δουλεύουμε και πόδια δυνατά να μας κρατανε ορθιους! 

Και μετά αληθεια. 

Αληθεια ευχομαι να απλωθει σαν μαγικη σκονη πανω απο τα κεφαλια ολων μας! Αυτο ελειψε πιστευω και ξεχασαμε πολλα. 

Και γιναμε οπως γιναμε. 

Και σε λιγο θα ξεχασουμε πως λεγομαστε ανθρωποι και όχι θεοί. 

Θνητοί είμαστε φίλε μου.

 Πάμε και ερχόμαστε σαν τις ταχείες αμαξοστοιχίες. 

Έχουμε στάσεις, έχουμε σταθμούς. Αλλά έχουμε και προορισμούς. 

Αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ! 

Φτάσε εκεί που σου είναι γραφτό να φτάσεις λοιπόν με υγεία και αλήθεια!

Να φύγω ή να μείνω;

Ξέρεις τι θα ήθελα;

Τι πιάνω τον εαυτό μου να αποζητά τώρα τελευταία;

Κάτι που πάει κόντρα στο ελεύθερο μου πνεύμα και στην τσιγγάνα ψυχή μου.

Κάτι που ποτέ δεν κυνηγούσα, πάντα ερχόταν απο μόνο του.

Ξέρεις τι είναι;

Είναι εκείνος ο έρωτας.

Ο δυνατός.

Ο ακαταλαβίστικος.

Που σε αρπάζει από τα μαλλιά, σε σηκώνει στον αέρα και σου λέει:

"Από εδώ και πέρα δεν θα περπατάς πια, αλλά θα αιωρείσαι".

"Δεν θα σε νοιάζει ο χρόνος, ο τόπος, δεν θα σε νοιάζει αν θα φας ή αν κοιμήθηκες αρκετά".

"Δεν θα έχεις πατρίδα, δεν θα έχεις ουρανό. Γιατί όλα θα τα μοιράζεσαι".

Με εκείνον τον έρωτα.

Εκείνον τον μάγο.

Εκείνον τον άνθρωπο που θα είναι τα πάντα.

Εραστής, σύντροφος, ο ίσως 

πατέρας των παιδιών μου.

Εκείνη την ψυχή που θα αγγίζει απαλά με τα ακροδάχτυλα της την δική μου ψυχή.

Και εγώ θα συνεχίσω να αιωρούμαι.

Να πετάω.

Να μην με νοιάζει που, πότε και γιατί.

Να είναι εκεί και να είμαι εκεί.

Να είμαι εδώ και να είναι εδώ.

Και αυτό να μου είναι αρκετό.

Ξέρεις τι θα ήθελα;

Εκείνον τον έρωτα.

Που θα μου έλεγε :"Μείνε"

Και εγώ θα έμενα.

Εδώ.

Και αυτό το εδώ μου να μου ήταν αρκετό.

Ξέρεις τι θα ήθελα;

Να φύγω.

Πες μου...

Να φύγω ή να μείνω;

http://youtu.be/FOjdXSrtUxA

Give me love.

Να προσέχεις. Σε αγαπώ.

Απόψε ένιωσα πάλι αυτό.

Το έντονο χάσιμο.

Νιώθεις πως βουλιάζεις σε μια νέα πραγματικότητα που εύχεσαι να ήταν αλλιώς.

Πονάνε τα πάντα μέσα σου.

Από τα μαλλιά σου μέχρι τα νύχια σου.

Απόψε ένιωσα αυτό.

Τον σπαραγμό της καρδιάς που κόβει τα πόδια και κάνει τα χέρια να τρέμουν.

Απόψε ένιωσα πως χάνω πάλι κάποιον αγαπημένο μου άνθρωπο.

Τι κι αν καθόσουν ακόμη δίπλα μου...

Τι σημασία έχει που είσαι ακόμα εδώ.

Ένα τσιγάρο δρόμο μακριά.

Τι σημασία έχει που μοιραζόμαστε ακόμη τον ίδιο ουρανό.

Αύριο δεν θα είσαι εδώ.

Ναι. Έφτασε και αυτό το αύριο.

Και εγώ πάλι θα πρέπει να μαζέψω τα κομματάκια μου ένα ένα.

Πάλι θα πρέπει το τώρα μου να το κάνω υποφερτό.

Βιώσιμο.

Αγαπάω δυνατά ρε γαμώτο, τι να κάνω!

Δεν κάνω εκπτώσεις όταν χαρίζω σε έναν άνθρωπο ένα κομμάτι της καρδιάς και της ζωής μου.

Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.

Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου.

Δεν μπορώ να το ελέγξω.

Ή αγαπάς ή δεν αγαπάς.

Έτσι δεν είναι;

Τα μέτρια δεν είναι για εμένα.

Δεν μπορώ να αγαπήσω λίγο.

Δεν μπορώ να μην ταρακουνηθεί το είναι μου όταν ξέρω ότι φεύγει ένας άνθρωπος μου.

Ειδικά όταν δεν γνωρίζω αν πρόκειται να τον συναντησω ξανά.

Σείονται τα θεμέλια μου πάλι.

Δεν ξέρω αύριο πως θα είμαι.

Με τι καρδιά θα σε αποχωριστώ.

Δεν ξέρω.

Ειλικρινά.

Πάντα όταν έφευγα όρκιζα τους δικούς μου ανθρωπους να μην κλάψουν.

Να μην στεναχωρηθούν.

Να μην κάνουν δύσκολο το αντίο.

Και τώρα μένω εγώ πίσω.

Τώρα είμαι εγώ αυτή που θα πρέπει να φανεί δυνατή.

Αγέρωχη.

Να πω δυο τρία αστεία και να γελάσω μόνη μου σα να μην συμβαίνει τίποτα...

Θα το προσπαθήσω.

Γιατί πρέπει.

Γιατί πρέπει να φύγεις με γεμάτη καρδιά και όχι μισή.

Γιατί πρέπει να συνεχίσεις στο δικό σου τώρα.

Γιατί πρέπει να μάθω να αγαπάω πιο ανθρώπινα.

Πιο υποφερτά.

Για εμένα πρώτα απ'όλα..

Γίνεται όμως αυτό ρε εαυτέ;

Εσύ που με ξέρεις καλύτερα απ'όλους, πες μου.

Γίνεται;

Όχι.

Δεν γίνεται.

Το ξέρω.

Χρόνια τώρα προσπαθώ να το διαχειριστώ και να το μετριάσω, αλλά δεν γίνεται.

 

Δεν μπορείς να ελέγξεις το πόσο θα αγαπήσει η καρδιά.

Το πόσο θα δεθείς με μια ψυχή.

Φεύγεις.

Και εγώ ολόψυχα εύχομαι να βρεις τις ευτυχίες όλου του κόσμου!

Τι κι αν αυτό επιβάλλει το να είσαι μακριά, εγώ αυτό εύχομαι!

Γιατί στην αγάπη δεν χωράνε εγωισμοί.

Μακάρι η ζωή να σου προσφέρει απλόχερα όσα ως τώρα σου έχει στερήσει!

Μακάρι να βρεις γαλήνη μέσα σου!

Μακάρι μόνο να γελάς από εδώ και πέρα.

Και που ξέρεις.

Ίσως κάποτε να τα ξαναπούμε.

Και μην ξεχνάς, εγώ θα είμαι πάντα εδώ όταν με χρειαστείς.

Γύρω γύρω.

Από κάτω.

Να προσέχεις.

Σε αγαπώ.