Σχέσεις

http://www.youtube.com/watch?v=hMFzYpbh2lQ

Και να που είμαι έξω από την εξώπορτα.
Προσπαθώ να ξεκλειδώσω ενώ είμαι ακόμα πάνω στο μηχανάκι.
Και λίγο πριν σβήσει δίνω μία στο γκάζι και μένει ακόμα αναμμένο.
Και τελικά βρίσκω το κλειδί και ξεκλειδώνω.
Και εκεί που έχω νεκρά και με παίρνει η κατηφόρα βάζω πρώτη και συνεχίζω.
Δεν με νοιάζει αν κλειδώσω τώρα ή μετά.
Έτσι κι αλλιώς ξύπνια θα μείνω να πιω μερικές μπύρες πριν πάω για ύπνο.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά σήμερα είχα πίσω μου τον ήλιο με τις κόκκινες αποχρώσεις του να αγγίζει το γαλανό του ουρανού και τις θάλασσας
και μπροστά μου το φεγγάρι να ξεκουράζεται στην κορυφή του βουνού.
Υπέροχο! Κρίμα που δεν έχω τόσο καλή φωτογραφική μηχανή να το αποθανατίσω!
Με ένα μου βλεφάρισμα όμως αυτή την εικόνα την αποτύπωσα και αποθήκευσα σε εκείνον τον φάκελο του μυαλού μου που γράφει best of!

Οι σχέσεις είναι αγώνας.
Όταν καταλάβεις ότι αυτό που θες δεν είναι να κερδίσεις ή να χάσεις
τότε πιστεύω την έχεις βρει την άκρη και έχεις ισορροπήσει το μέσα σου.
Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αυτόν τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου,
τον επέλεξες
-Γιατί την ζωή μας την διαμορφώνουμε με τις επιλογές μας-
τον διάλεξες ανάμεσα σε τόσους και τόσους,
όχι για να αναμετρηθείτε,
αλλά για να αγωνιστείτε παρέα, σαν ένα!
Όχι για να δείτε ποιος από τους δυο είναι πιο δυνατός,
αλλά πόσο δυνατές είναι δυο καρδιές ενωμένες.
Τοτε ναι έχεις πιάσει το νόημα του αγώνα που ακούει στο όνομα "σχέση".
Όταν φτάνεις στο σημείο να γκαζώνεις για να μην σβήσει αυτή η μηχανή,
ή να σε παίρνει η κατηφόρα και μια ταχύτητα να σε σώζει,
τότε συγνώμη αλλά το έχεις χάσει το παιχνίδι!
Βρίσκεσαι σε εκείνη την ύστατη στιγμή που προσπαθείς να σώσεις ότι αγαπάς!
Προσπαθείς να ξεκλειδώσεις καταστάσεις και συναισθήματα αλλά κρατάς λάθος κλειδί
και απλά γκαζώνεις για να μην σου σβήσει.
Λυπάμαι, ειλικρινά λυπάμαι όταν άνθρωποι που έχουν τόσα πολλά να χαρίσουν ΜΑΖΙ σε αυτό το σύμπαν,
βρίσκονται αντιμέτωποι με λάθος στιγμές, λάθος καταστάσεις, λάθος λόγια
και τελικά καταστρέφεται ότι έχουν.
Αλήθεια λυπάμαι!

Εγώ το έχω χάσει αυτό το κλειδί καιρό τώρα μην το ψάχνεις.
Το δικό μου μηχανάκι είναι αυτόματο και δεν έχει και καλά φρένα.

Εσύ όμως τι κάνεις για αυτό?
Εσύ τι κάνεις με τις δικές σου κλειδαριές?

Ακόμα ψάχνω τίτλο

Είναι κάποια βλέμματα που με κάνουν να χαμογελώ πονηρά.
Κάποια άλλα που με γεμίζουν αισιοδοξία.
Σε κάποια βλέπω ελπίδες και ηλιοβασιλέματα
και σε άλλα θλίψη.
Είναι κάποιες φωνές που με κάνουν να ανατριχιάζω.
Χροιές που μου υπόσχονται πολλά
και άλλες που κρύβουν με δυσκολία τον λυγμό.
Είναι στιγμές που με κάνουν να αναρωτιέμαι,
άλλες να ελπίζω,
άλλες να αναπολώ
και άλλες που με κάνουν απλά να μένω σε μια φάση standby.
Αδιάφορες.
Είναι μέρες που δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Νύχτες που δεν μπορώ να ξυπνήσω.
Είναι κλειδαριές που δεν μπορώ να ανοίξω πια
και κλειδιά που δεν ξέρω τι να τα κάνω..
Είναι ρίμες που δεν μπορώ να γράψω πια
και στίχοι που με ζαλίζουν αλλά δεν μπορώ να τους συντάξω.
Είναι όνειρα που με κάνουν να παραμιλώ.
Άλλα που δεν τα θυμάμαι όταν ξυπνήσω
και άλλα που τα κυνηγάω χρόνια τώρα.
Είναι αρώματα,είναι μνήμες, είναι φτερουγίσματα στον χρόνο,
είναι βλεφαρίσματα που προσπαθώ να φυλακίσω στιγμές,
είναι στιγμές που προσπαθώ να φυλακίσω για πάντα,
είναι όλα αυτά που τώρα τελευταία αδυνατώ να συντάξω σε προτάσεις που βγάζουν νόημα.
Είναι η ζωή που τρέχει.
Είμαι εγώ που τρέχω δίπλα της και κάποιες φορές νιώθω να την κυνηγώ,
να μένω πίσω.
Είμαι εγώ που προσπαθώ να μπω σε μια σειρά χωρίς να πληγώσω ή να πληγωθώ.
Είμαι εγώ που βλέπω τον χρόνο να με προσπερνά και απλά να πίνω στην υγειά του.
Είμαι εγώ! Και είμαι εδώ!
Ελπίζοντας να ηρεμήσω κάποια στιγμή.
Ελπίζοντας να μπορώ ξανά την θλίψη στα βλέμματα να την κάνω χαρά.
Ελπίζοντας ξανά να δίνω υποσχέσεις που μπορώ να τηρήσω.
Προσπαθώ να κερδίσω!
Η' να χάσω και να κερδίσω μέσα από αυτό!
Περίοδο αποστασιοποίησης την λες εσύ,
ενώ εγώ ψάχνω ακόμα τον διακόπτη που θα πάρω και πάλι μπροστά..
Θα με βρω που θα πάει.
Καλημέρες και καληνύχτες κλασσικά!