Σήμερα δεν ήθελα πολλά

http://www.youtube.com/watch?v=6QSbSVQXq3w

Και ξάφνου σπας.
Όχι απλά λυγίζεις,αλλά σπας.
Και δεν μπορείς να συνέλθεις.
Και δεν μπορείς με λογικά επιχειρήματα να δικαιολογήσεις αυτό σου το ξέσπασμα..
Απλά σωπαίνεις.
Και ζητάς ενα διάλλειμμα.
Πας παραλία και ανάβεις τσιγάρο.
Μετά από μήνες ξαναβλέπεις τα αστέρια.
Μετά από μήνες ακουμπάνε τα πόδια σου τη νωπή άμμο,
ενώ τα κύματα ρυθμικά ακολουθούν τις σκέψεις σου.
Αυτές τις αγριεμένες που απόψε σε περικύκλωσαν και σε αποδυνάμωσαν σαν άγρια θηρία.
Σε μια αδύναμη στιγμή κατάφεραν να σε κατατροπώσουν.
Και τώρα κάθονται σε μια γωνιά να γελούν ειρωνικά.
Θα'ρθει η μέρα όμως που θα καταφέρω να σας εξημερώσω.
Που θα σας φυλακίσω σε μια γωνιά έως ότου δεν έχετε καν την δύναμη να γρατζουνάτε το μέσα μου με τα νύχια σας.
Απλά θα παρακαλάτε για λίγη τροφή.
Για λίγες λέξεις, εικόνες,καταστάσεις που θα σας κάνουν να νιώσετε και πάλι ζωντανές.
Προς το παρόν άναψα και άλλο τσιγάρο.
Σήκωσα ξανά το βλέμμα μου στον ουρανό και έψαξα να βρω το φωτεινότερο αστέρι.
Εκείνο που το αναγνωρίζεις από όποιο σημείο της γης και αν το αντικρύζεις.
Και το βρήκα.
Με λόγια ψιθυριστά του μίλησα.
Με φωνή βραχνή το παρακάλεσα.
Και με άκουσε.
Και μου έδωσε δύναμη.
Και βοήθησε δειλά να εμφανιστεί ξανά εκείνο το χαμόγελο.
Μου πήρε εκείνο το βάρος από το στήθος και με προστάτεψε από εφιάλτες.
Και έτσι κατάφερα και αποκοιμήθηκα ήρεμη στον καναπέ.
Με τις προτάσεις να ηρεμούν και τα δάχτυλα να ξεκουράζονται πάνω στο πληκτρολόγιο.
Και με ένα σώμα να ιδρώνει από τον πυρετό.
Αλλά κάπως έτσι ηρέμησα.
Κάπως έτσι πάω για ύπνο,
ελπίζοντας το αστέρι μου να συνεχίζει να με προστατεύει μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου.
Μέχρι να ξαναβρώ τα βήματά μου.
Και να ξαναξεκινήσω εκείνο το αέναο ταξίδι αναζήτησης προορισμού.

Μηδενίζω χιλιόμετρα και ξεκινάω ξανά.
Χωρίς χθες.
Μόνο με το σήμερα.
Σήμερα είναι μια νέα μέρα.
Ας την ζήσουμε από την αρχή χωρίς αναμνήσεις.
Χωρίς σκέψεις και σκοτούρες χθεσινές.
Σήμερα άλλωστε γνωριστήκαμε.
Ξεκινάμε?

Ως τότε

Σήμερα συνειδητοποιήσα ότι μίκρυνε η μέρα.
Θυμάμαι πήγαινα δουλειά στις 21.00 και ακόμα έκανε ζέστη,
τώρα ξεκινάω και έχει σουρουπώσει!
Άντε να νυχτώνει πιο νωρίς μπας και ξαναδώ τα αστέρια που τόσους μήνες έχω να δω!
Τουλάχιστον αυτές τις αυγουστιάτικες νύχτες το φεγγάρι μου κρατά συντροφιά σε όλη την διαδρομή!
Και μου μοιάζει τόσο λυπημένο!
Τον ήλιο ποτέ δεν μπορούσα να τον δω,
αλλά πάντα τον ζωγράφιζα χαμογελαστό!
Το φεγγάρι δε όποτε το κοιτάζω βλέπω τα ίδια θλιμμένα μάτια,
που κάποιοι πεζοί λένε ότι είναι απλά κρατήρες..
Αυτές τις μέρες το φεγγάρι θα μου φωτίζει την διαδρομή,
γιατί εκτός από χάλια φρένα δεν έχω και καλά φώτα!
Και μαζί θα μου φωτίζει και τις σκέψεις μου.
Που τώρα τελευταία -μιας και έχουν πέσει και οι ρυθμοί-
τρέχουν σαν ανήμερα άλογα σε καταπράσινες εκτάσεις!
Ίσως έχω αρχίσει να βάζω σε μια τάξη το μέσα μου,
ίσως πάλι να μιλά η επιρροή της πανσελήνου!
Τώρα τελευταία αναθεωρώ.
Δεν βάζω πρόγραμμμα.
Απλά αρχίζω να συνέρχομαι μετά από ένα τρίμηνο λήθαργο.
Αρχίζω να ξανασυζητώ με τον εαυτό μου καταστάσεις και σχέσεις.
Να καλοσωρίζω αυτούς που έρχονται και να αποχαιρετώ αυτούς που φεύγουν.
Με την θέλησή τους ή την δική μου.

Σου έχω πει ποτέ για το "Χ"?
Αυτή την έκφραση που πριν λίγα χρόνια υιοθέτησα?
Το "Χ" που βάζω σε ανθρώπους και καταστάσεις χωρίς δεύτερη σκέψη πια?
Με εξαιρέσεις πάντα.
Όταν νιώσω ότι κάποιος αξίζει θα δώσω και μια δεύτερη ευκαιρία,
δεν είμαι τόσο υπερόπτης!
Απλά τώρα πια δεν είμαι τόσο ελαστική όσο παλαιότερα.
Τώρα πια δεν χαρίζομαι τόσο εύκολα.
Δεν μου κάνεις? "Χ"!
Μην ρωτάς τα κριτήρια,είναι μεγάλη κουβέντα!
Αλλά θα σου χαμογελάσω έτσι κι αλλιώς!
Το "Χ" μου μοιάζει με άνθρωπο που με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό,
πατά γερά στην γη.
Ξέρει που πατά και που βρίσκεται,
ξέρει τι ψάχνει και τι περιμένει.
Προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία με τους ανθρώπους που μου κάνουν αυτό το κάτι
και έχω εκτιμήσει ότι αξίζουν.
Αν τώρα γίνει μια στραβή
-γιατί στραβές γίνονται συνεχώς-
αν αξίζεις δεν θα το φάει ο γάιδαρος το κλίμα
και όλα καλά και πάλι.
Αλλιώς θα δεις τον κατά 360 μοίρες άλλο μου εαυτό.
'Η πιο απλά θα έχεις στολιστεί με ένα ωραιότατο "Χ"!

Προς το παρόν δεν ψάχνομαι.
Ότι είναι να έρθει θα έρθει και ότι είναι να συμβεί θα συμβεί.
Δεν πολυκουράζομαι με σκέψεις.
Απλά περιμένω εκείνες τις νύχτες που θα μπορώ πάλι να χαζέψω τα αστέρια.
Εκείνες τις νύχτες που θα κάνω πάλι ευχές
και θα φαντάζομαι τι υπάρχει πίσω από αυτό το τρεμάμενο φως.
Τότε που θα μπορώ με ηρεμία να χαζέψω την μελαγχολία στο βλέμμα του φεγγαριού!
Χωρίς σκοτούρες.
Χωρίς να με πιέζει ο χρόνος!
Που θα τρέχω χωρίς προορισμούς και πάλι,
χωρίς να φοβάμαι αν θα με προδώσουν τα φρένα μου!
Κάποια στιγμή θα τα φτιάξω.
Όταν νιώσω ότι οι μέρες μου δεν κυλούν ίδιες θα φτιάξω και τα φρένα μου και τα φώτα μου.
Θα ξύσω και το μολύβι μου να γράψω πάλι ρίμες στο ξεφτισμένο μου τετράδιο.
Θα θυμάμαι τι ονειρεύτηκα όταν ξυπνάω!
-Αυτό και αν μου έχει λείψει..-
Ως τότε μετράω νύχτες ώσπου να φύγει αυτό το καλοκαίρι.
Ως τότε θα σου λέω καληνύχτα το πρωί
και παρέα θα πίνουμε μπύρες.
Ως τότε δικαιολόγησε τις σκέψεις μου που δεν βγάζουν νόημα.
Ως τότε αγάπα με.
Εγώ θα σου χαμογελάω έτσι κι αλλιώς.
Καληνύχτα!

Τρέχουμε?

Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά,
ούτε και στην γεωγραφία.
Οι τετραγωνικές ρίζες μου φέρνουν πονοκέφαλο
και το Αζερμπαιτζαν το άκουσα και το έμαθα τυχαία μετά την eurovision..
Με τους προγραμματισμούς επίσης δεν τα πηγαίνω καλά.
Μπορεί να σε στήσω 20 λεπτά με την δικαιολογία ότι έπεσα σε κίνηση
ενώ ερχόμουν με το μηχανάκι από το χωριό.
Αν θες με πιστεύεις,
αν πάλι μου κρατήσεις μούτρα θα σου κεράσω τα ποτά!
Απλά έχω πρόβλημα με τον χρόνο..
Σχεδόν ποτέ δεν φορούσα ρολόι
και όταν το έκανα απέκτησα εξάνθημα που το κουβαλάω 16 χρόνια τώρα!
Επίσης δεν κάνω σχέδια,
γιατί πιστεύω στην κλισέ φράση που λέει:"Όταν κάνουμε σχέδια,ο Θεός γελάει μαζί μας".
Επίσης δεν έχω καλή σχέση με το κινητό.
Ίσως να είμαι εγώ και η Λουκά μόνο που το θεωρούμε συσκευή του διαβόλου!
Αλλά η αλήθεια είναι ότι ως ξυπνητήρι μια χαρά κάνει την δουλειά του!
Επίσης έχω περίεργη σχέση με τις μπύρες..
Μ'αγαπάνε, τις αγαπάω και μετά από 2-3 αγαπάω και όλο τον κόσμο!
Πράγμα που συμβαίνει σε καθημερινή βάση πια!

Τσαλακώνομαι,βγάζω φωτό με την γλώσσα έξω,
βρίζω,καπνίζω,πίνω,
κάποιες φορές οδηγώ στο αντίθετο ρεύμα
-κυριολεκτικά και μεταφορικά-
μέχρι κάποια στιγμή να φάω τα μούτρα μου.
Και δεν είναι λίγες οι φορές που τα έχω φάει!
Κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Ένας στίχος από ένα τραγούδι που έχω λιώσει τώρα τελευταία λέει
"Η σχέση είναι δρόμος με κομμένα φρένα,ας τρέξουμε μαζί".
Και συμφωνώ απόλυτα!

Οι σχέσεις είναι δρόμος άγνωστος,
άλλες φορές εύκολος,άλλες κακοτράχηλος,
άλλες φορές με ευθείες ατέλειωτες
και άλλες με στροφές 180 μοιρών.
(Είπαμε δεν είμαι καλή στα μαθηματικά,όμως οι 180 μοίρες πρέπει να είναι πολλές!)
Αν δεν τρέξεις όμως μαζί μου,
αν δεν μπεις στην στροφή με 80,
αν δεν κάνεις προσπεράσεις,
δεν πρόκειται να με φτάσεις ποτέ..
Δεν έχω καλά φρένα,
έχω όμως καλή επιτάχυνση.
Όταν γκαζώσω θα φύγω.
Στο χέρι σου είναι το τι θα κάνεις.

Θες να τρέξουμε μαζί?
Αν με "κερδίσεις" μπορεί και να σε αφήσω να με προσπεράσεις
και απλά να σε ακολουθώ.
Προσαρμόζομαι σε κάθε σχέση, κάθε κατάσταση,
αλλά δεν συμβιβάζομαι!
Οι συμβιβασμοί είναι σαν να τρέχεις σε ευθεία με 50ράκι,
βαρετό!
Τι λες?
Θες να τρέξουμε μαζί?
Είπαμε δεν έχω καλά φρένα,
μπορεί να φάμε και οι δυο τα μούτρα μας
ή και να ανακαλύψουμε μαζί την ωραιότερη παραλία.
Εκείνη την μυστική που χρόνια τώρα ψάχνω.
Να πιούμε μαζί μια μπύρα,
να μοιραστούμε το ίδιο τσιγάρο,
να δω στα μάτια σου να καθρεφτίζονται τα ωραιότερα χρώματα του ουρανού..

Έτσι είμαι εγώ.
Τι λες?
Τρέχουμε?