Σήμερα δεν ήθελα πολλά

http://www.youtube.com/watch?v=6QSbSVQXq3w

Και ξάφνου σπας.
Όχι απλά λυγίζεις,αλλά σπας.
Και δεν μπορείς να συνέλθεις.
Και δεν μπορείς με λογικά επιχειρήματα να δικαιολογήσεις αυτό σου το ξέσπασμα..
Απλά σωπαίνεις.
Και ζητάς ενα διάλλειμμα.
Πας παραλία και ανάβεις τσιγάρο.
Μετά από μήνες ξαναβλέπεις τα αστέρια.
Μετά από μήνες ακουμπάνε τα πόδια σου τη νωπή άμμο,
ενώ τα κύματα ρυθμικά ακολουθούν τις σκέψεις σου.
Αυτές τις αγριεμένες που απόψε σε περικύκλωσαν και σε αποδυνάμωσαν σαν άγρια θηρία.
Σε μια αδύναμη στιγμή κατάφεραν να σε κατατροπώσουν.
Και τώρα κάθονται σε μια γωνιά να γελούν ειρωνικά.
Θα'ρθει η μέρα όμως που θα καταφέρω να σας εξημερώσω.
Που θα σας φυλακίσω σε μια γωνιά έως ότου δεν έχετε καν την δύναμη να γρατζουνάτε το μέσα μου με τα νύχια σας.
Απλά θα παρακαλάτε για λίγη τροφή.
Για λίγες λέξεις, εικόνες,καταστάσεις που θα σας κάνουν να νιώσετε και πάλι ζωντανές.
Προς το παρόν άναψα και άλλο τσιγάρο.
Σήκωσα ξανά το βλέμμα μου στον ουρανό και έψαξα να βρω το φωτεινότερο αστέρι.
Εκείνο που το αναγνωρίζεις από όποιο σημείο της γης και αν το αντικρύζεις.
Και το βρήκα.
Με λόγια ψιθυριστά του μίλησα.
Με φωνή βραχνή το παρακάλεσα.
Και με άκουσε.
Και μου έδωσε δύναμη.
Και βοήθησε δειλά να εμφανιστεί ξανά εκείνο το χαμόγελο.
Μου πήρε εκείνο το βάρος από το στήθος και με προστάτεψε από εφιάλτες.
Και έτσι κατάφερα και αποκοιμήθηκα ήρεμη στον καναπέ.
Με τις προτάσεις να ηρεμούν και τα δάχτυλα να ξεκουράζονται πάνω στο πληκτρολόγιο.
Και με ένα σώμα να ιδρώνει από τον πυρετό.
Αλλά κάπως έτσι ηρέμησα.
Κάπως έτσι πάω για ύπνο,
ελπίζοντας το αστέρι μου να συνεχίζει να με προστατεύει μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου.
Μέχρι να ξαναβρώ τα βήματά μου.
Και να ξαναξεκινήσω εκείνο το αέναο ταξίδι αναζήτησης προορισμού.

Μηδενίζω χιλιόμετρα και ξεκινάω ξανά.
Χωρίς χθες.
Μόνο με το σήμερα.
Σήμερα είναι μια νέα μέρα.
Ας την ζήσουμε από την αρχή χωρίς αναμνήσεις.
Χωρίς σκέψεις και σκοτούρες χθεσινές.
Σήμερα άλλωστε γνωριστήκαμε.
Ξεκινάμε?