Ως τότε

Σήμερα συνειδητοποιήσα ότι μίκρυνε η μέρα.
Θυμάμαι πήγαινα δουλειά στις 21.00 και ακόμα έκανε ζέστη,
τώρα ξεκινάω και έχει σουρουπώσει!
Άντε να νυχτώνει πιο νωρίς μπας και ξαναδώ τα αστέρια που τόσους μήνες έχω να δω!
Τουλάχιστον αυτές τις αυγουστιάτικες νύχτες το φεγγάρι μου κρατά συντροφιά σε όλη την διαδρομή!
Και μου μοιάζει τόσο λυπημένο!
Τον ήλιο ποτέ δεν μπορούσα να τον δω,
αλλά πάντα τον ζωγράφιζα χαμογελαστό!
Το φεγγάρι δε όποτε το κοιτάζω βλέπω τα ίδια θλιμμένα μάτια,
που κάποιοι πεζοί λένε ότι είναι απλά κρατήρες..
Αυτές τις μέρες το φεγγάρι θα μου φωτίζει την διαδρομή,
γιατί εκτός από χάλια φρένα δεν έχω και καλά φώτα!
Και μαζί θα μου φωτίζει και τις σκέψεις μου.
Που τώρα τελευταία -μιας και έχουν πέσει και οι ρυθμοί-
τρέχουν σαν ανήμερα άλογα σε καταπράσινες εκτάσεις!
Ίσως έχω αρχίσει να βάζω σε μια τάξη το μέσα μου,
ίσως πάλι να μιλά η επιρροή της πανσελήνου!
Τώρα τελευταία αναθεωρώ.
Δεν βάζω πρόγραμμμα.
Απλά αρχίζω να συνέρχομαι μετά από ένα τρίμηνο λήθαργο.
Αρχίζω να ξανασυζητώ με τον εαυτό μου καταστάσεις και σχέσεις.
Να καλοσωρίζω αυτούς που έρχονται και να αποχαιρετώ αυτούς που φεύγουν.
Με την θέλησή τους ή την δική μου.

Σου έχω πει ποτέ για το "Χ"?
Αυτή την έκφραση που πριν λίγα χρόνια υιοθέτησα?
Το "Χ" που βάζω σε ανθρώπους και καταστάσεις χωρίς δεύτερη σκέψη πια?
Με εξαιρέσεις πάντα.
Όταν νιώσω ότι κάποιος αξίζει θα δώσω και μια δεύτερη ευκαιρία,
δεν είμαι τόσο υπερόπτης!
Απλά τώρα πια δεν είμαι τόσο ελαστική όσο παλαιότερα.
Τώρα πια δεν χαρίζομαι τόσο εύκολα.
Δεν μου κάνεις? "Χ"!
Μην ρωτάς τα κριτήρια,είναι μεγάλη κουβέντα!
Αλλά θα σου χαμογελάσω έτσι κι αλλιώς!
Το "Χ" μου μοιάζει με άνθρωπο που με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό,
πατά γερά στην γη.
Ξέρει που πατά και που βρίσκεται,
ξέρει τι ψάχνει και τι περιμένει.
Προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία με τους ανθρώπους που μου κάνουν αυτό το κάτι
και έχω εκτιμήσει ότι αξίζουν.
Αν τώρα γίνει μια στραβή
-γιατί στραβές γίνονται συνεχώς-
αν αξίζεις δεν θα το φάει ο γάιδαρος το κλίμα
και όλα καλά και πάλι.
Αλλιώς θα δεις τον κατά 360 μοίρες άλλο μου εαυτό.
'Η πιο απλά θα έχεις στολιστεί με ένα ωραιότατο "Χ"!

Προς το παρόν δεν ψάχνομαι.
Ότι είναι να έρθει θα έρθει και ότι είναι να συμβεί θα συμβεί.
Δεν πολυκουράζομαι με σκέψεις.
Απλά περιμένω εκείνες τις νύχτες που θα μπορώ πάλι να χαζέψω τα αστέρια.
Εκείνες τις νύχτες που θα κάνω πάλι ευχές
και θα φαντάζομαι τι υπάρχει πίσω από αυτό το τρεμάμενο φως.
Τότε που θα μπορώ με ηρεμία να χαζέψω την μελαγχολία στο βλέμμα του φεγγαριού!
Χωρίς σκοτούρες.
Χωρίς να με πιέζει ο χρόνος!
Που θα τρέχω χωρίς προορισμούς και πάλι,
χωρίς να φοβάμαι αν θα με προδώσουν τα φρένα μου!
Κάποια στιγμή θα τα φτιάξω.
Όταν νιώσω ότι οι μέρες μου δεν κυλούν ίδιες θα φτιάξω και τα φρένα μου και τα φώτα μου.
Θα ξύσω και το μολύβι μου να γράψω πάλι ρίμες στο ξεφτισμένο μου τετράδιο.
Θα θυμάμαι τι ονειρεύτηκα όταν ξυπνάω!
-Αυτό και αν μου έχει λείψει..-
Ως τότε μετράω νύχτες ώσπου να φύγει αυτό το καλοκαίρι.
Ως τότε θα σου λέω καληνύχτα το πρωί
και παρέα θα πίνουμε μπύρες.
Ως τότε δικαιολόγησε τις σκέψεις μου που δεν βγάζουν νόημα.
Ως τότε αγάπα με.
Εγώ θα σου χαμογελάω έτσι κι αλλιώς.
Καληνύχτα!