Ένα ταξίδι είναι η ζωή. Πάντα το έλεγα στον εαυτό μου. Ξεκινάς για έναν προορισμό, μα ποτέ δεν ξέρεις ποιο απρόοπτο μπορεί να συμβεί κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Μπορεί να φτάσεις εκεί που έχεις προγραμματίσει μπορεί και όχι.
Κάποτε έκανα σχέδια για το μέλλον. Όχι πια! Όχι γιατί δεν έχω όνειρα για εμένα. Όχι γιατί δεν ελπίζω για κάτι διαφορετικό και ίσως καλύτερο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Απλά γιατί η ζωή καθημερινά μου αποκαλύπτει πόσο μικρή είναι. Αναλώσιμη. Αν την πάρεις για δεδομένη έχεις χάσει το παιχνίδι.
Τώρα έμαθα. Τώρα ξέρω. Πως η ουσία της ζωής κρύβεται στις μικρές καθημερινές στιγμές. Σε ένα φιλί, σε μια αγκαλιά, σε ένα χαμόγελο. Στις κοινές σιωπές που δεν νιώθεις την ανάγκη να πεις κάτι μόνο για να πεις. Στο βλέμμα που ξέρεις ότι μέσα του κρύβονται σύμπαντα ολόκληρα, που ζουν, ανατινάζονται, φωτίζοντας σαν πυροτεχνήματα τον ουρανό και πεθαίνουν σαν πεφταστέρια με διάρκεια, με φωτεινή μεγάλη ουρά, αφήνοντας στα χείλη μόνιμα σχηματισμένο ένα χαμόγελο.
Αυτή είναι η ζωή. Και αυτή η μαγεία της. Είναι θλιβερό όταν φεύγουν άνθρωποι. Όταν φεύγουν για εκείνο το ταξίδι που ξέρουμε ότι σε αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να τους έχουμε δίπλα μας σαν φυσική παρουσία, παρά μόνο με την σκέψη μας. Είναι λυπηρό όταν στην ιστορία του κάθε ανθρώπου το τέλος γράφεται με μελανά γράμματα. Με λουλούδια και κεράκια που τρεμοπαίζουν έξω από ένα μέρος, που κάποτε έσφυζε από ζωή. Προς τιμήν της ζωής που μόλις τέλειωσε. Της ψυχής που έφυγε τόσο αναπάντεχα..
Λυπάμαι.. Όταν άνθρωποι φεύγουν έτσι ξαφνικά. Και ύστερα σκέφτομαι τους δικούς τους που έμειναν πίσω με τα αναπάντητα γιατί, την οργή και την θλίψη. Και η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Και η ζωή συνεχίζεται σα να μη συνέβη τίποτα.
Άκου. Άκουσε με λίγο.
Ποτέ μην διστάσεις να πεις το "σε αγαπάω" όταν το νιώσεις. Ποτέ μην διστάσεις να δώσεις μια αγκαλιά, ένα φιλί. Να χαρίσεις ένα χαμόγελο. Ποτέ μην διστάσεις να πιάσεις το χέρι του άλλου όταν το νιώσεις και να του πεις "είμαι εδώ. Τώρα.Πες μου που θέλεις να πάμε και θα πάμε. Αν θέλεις να φύγουμε, θα φύγουμε. Αν θέλεις να μείνουμε, θα μείνουμε όσο εσύ νιώθεις ότι αντέχεις".
Άκου. Δεν έχει χρόνο η ζωή. Ποτέ μην την μετράς με χρόνια από εδώ και πέρα, παρά μόνο με στιγμές. Και σε παρακαλώ φρόντισε αυτές οι στιγμές να αξίζουν. Μην χαραμίζεις τον χρόνο και τις μέρες σου σε ανούσια πράγματα. Κάνε ότι σε γεμίζει. Αγάπα δυνατά! Δεν χωράνε εγωισμοί στην αγάπη. Τα έχουμε ξαναπει αυτά! Πέσε με τα μούτρα και άσε τους άλλους να γελάνε μαζί σου. Νομίζεις ξέρουν εκείνοι περισσότερα από εσένα; Καταπιεσμένα ανθρωπάκια είναι και εκείνοι που ζουν με τον περιορισμό να αρέσουν σε όλους.
Δεν είσαι όλοι όμως εσύ! Εσύ ξέρεις τώρα πια! Εσύ έμαθες!
Εσύ τώρα πια ξέρεις πως η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παρτίδα πόκερ. Όλοι στην αρχή ποντάρουν πιστεύοντας πως κρατάνε το καλύτερο φύλλο, μέχρι που ανοίγει το flop. Άλλοι ποντάρουν κι άλλο μετά, άλλοι πάνε πάσο γιατί νιώθουν αδύναμοι και άλλοι απλά ακολουθούν το ποντάρισμα γιατί κυνηγάνε το φύλλο που θα τους κάνει να κερδίσουν το ποτ.
Μετά ακολουθεί το turn. Το φύλλο που αν η τράπουλα έχει κέφια μπορεί να κάνει τους αδύναμους να νιώσουν δυνατοί και εκείνους που πόνταραν εξαρχής να νιώθουν αμφιβολίες. Και το ποντάρισμα μπορεί να ανέβει. Οι μάρκες αυξάνονται στην μέση του τραπεζιού και οι παλμοί ανεβαίνουν. Και μετά ανοίγει το river. Δεν έχει κάτι άλλο μετά από αυτό. Η τράπουλα έκανε το καθήκον της. Μετά είναι στο χέρι του κάθε παίκτη το πως θα προσπαθήσει να κερδίσει το ποτ, την σωρό από μάρκες που έχει συγκεντρωθεί στην μέση του τραπεζιού. Κάποιος έχει απλά ένα δυνατό φύλλο. Κάποιος κρατά ένα καλύτερο. Κάποιος θα πάει πάσο και κάποιος άλλος μπορεί να είναι τόσο τολμηρός που κρατώντας το πιο αδύναμο φύλλο εξαρχής, θα τα παίξει όλα για όλα και με μπλόφα ίσως και να κερδίσει την παρτίδα.
Συνήθως στο πόκερ ποντάρω υπολογίζοντας τις πιθανότητες. Μετράω τα φύλλα και τις μάρκες μου. Ξέρω που με παίρνει και που όχι. Προσπαθώ να "διαβάσω" τους αντιπάλους μου. Τζογάρω που και που, ναι. Δεν συγκρίνεται το καρδιοχτύπι του "τα ποντάρω όλα"! Αλλά σαν την μπλόφα δεν έχει! Ειδικά όταν από μια μπλόφα βγαίνεις ο νικητής της παρτίδας!
Μπλόφα θέλει και η ζωή φίλε μου τελικά! Με πιθανότητες και προγραμματισμούς ,ίσως ναι, βγεις κερδισμένος κάποια στιγμή. Αλλά δεν θα έχεις νιώσει ποτέ την χαρά του "όλα ή τίποτα"! Το καρδιοχτύπι του να τα χάσεις ή να τα κερδίσεις όλα, δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Από εδώ και πέρα ζωή θα σε παίζω με ανοιχτά χαρτιά αν θες. Και πάλι θα σε κοιτάζω μέσα στα μάτια για να μελετήσω πως παίζεις. Ξέρω πόσες μάρκες έχω μπροστά μου. Ξέρω πως και αν χάσω θα έχω κερδίσει, γιατί τόλμησα να σε αντιμετωπίσω με βλέμμα σταθερό και αγέρωχο. Και αν κερδίσω, ακόμα καλύτερα! Και ξέρω. Εγώ θα σε κερδίσω με μπλόφα. Γιατί γουστάρω να σε δω μετά να χτυπάς τσαντισμένα το χέρι στο τραπέζι, γιατί δεν θα μπορείς να διανοηθείς το πως σε κέρδισα σε αυτή την παρτίδα.
Έλα να παίξουμε ζωή. Έχω αλλάξει. Θα σε κερδίσω, γιατί πια δεν με νοιάζει και να χάσω. Έχω ήδη χάσει πολλές "μάρκες". Αλλά έχω κερδίσει εμπειρίες. Έχω νιώσει και αγκαλιές και φιλιά και βλέμματα και αγγίγματα και αληθινά "σε αγαπάω".
Τι λες; Παίζουμε;
και πήρες το παιδί μου, μια Κυριακή.
