Welcome to our tiny bohemian world!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου
γράφω προτάσεις, σκέψεις και στίχους
πάνω σε ότι μπορείς να φανταστείς!
Χαρτοπετσέτες, αποδείξεις, εισιτήρια,
στις σανίδες του διώροφου τότε κρεβατιού μου,
ακόμα και ο παγωμένος λευκός μου τοίχος είχε κάτι από εμένα!
Πάντα όμως επέλεγα σε ποιον θα δείξω τα -να τα πω- γραπτά (?)
Σε λίγους δικούς μου ανθρώπους έδινα να διαβάσουν τα όσα έχω γράψει.
Σε λίγους και καλούς που λέμε!
Μην θεωρήσεις ψωνίστικη αυτή μου την στάση!
Απλά ήθελα να επιλέγω ποιοι θα ξέρουν ποια πραγματικά είμαι!

Με τα χρόνια η τεχνολογία μπήκε στην ζωή μου,
πριν μερικούς μήνες δημιούργησα αυτό το blog
και πλέον οι λέξεις μου έχουν πάρει άλλη μορφή.
Εχθές δημοσίευσα αυτή την σελίδα στο facebook.
Δείλιαζα τόσο καιρό να ξεγυμνώσω το μέσα μου σε όλους μου τους γνωστούς.
Αλλά το σκέφτηκα καλά και δεν με πειράζει τελικά!
Είμαι αυτή που είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω,
μεγάλωσα -ηλικιακά- και δεν αλλάζω άλλο.
Οπότε δεν με πειράζει να μάθουν κι άλλοι αυτή μου την πλευρά!

Οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να έχω δίπλα μου,
είναι αυτοί που με εμπνέουν!
Είναι αυτοί που τα λόγια τους με κρατούν ξύπνια κάποιες βραδιές,
που τα όνειρά τους και οι φιλοδοξίες τους κάνουν τον ορίζοντα μου να μοιάζει πιο μακρινός
και μεγαλώνουν την θέληση μου να ταξιδέψω να βρω το τέλος του!
-Στο έχω πει πως κυνηγάω να βρω το τέλος του ορίζοντα,
εκεί που κατοικούν πλάσματα μυθικά..-
-Παράκληση: Μην προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις την ερμηνεία της λέξης "Μυθικός"..
Χρόνια τώρα προσπαθώ να ισορροπήσω τα της φαντασίας με την πραγματικότητα!
Άσε με να βρω μόνη μου την άκρη!-
-Πάλι ξέφυγα...
Αν το συνηθίσεις και καταφέρεις να βγάζεις νόημα από την ροή των σκέψεων μου,
τότε σίγουρα είσαι και εσύ κομμάτι του "Είμαστε"!
Δεν σε απειλώ!
Απλά σε προκαλώ!
Και σε καλωσορίζω!
Στον μικρό μας bohemian πλανήτη!-

Είμαι εδώ!
Μέσα από αυτή την σελίδα αν θες μπορείς να με μάθεις,
αν δεν με ξέρεις ήδη.
Μέσα από εδώ μπορώ να σε ευχαριστήσω
για την έμπνευση που με μια σου λέξη μπορεί να μου έχεις χαρίσει!
Μέσα από εδώ μπορώ να γεμίζω με χαμόγελα τις μέρες σου!
Και πίστεψέ με χαμογελάω εύκολα!
Είμαι παιδί της crest (τοποθέτηση προϊόντος :P )

Καλώς σε βρήκα λοιπόν!
Ας είναι το ταξίδι μας δημιουργικό!

Χαμογέλα!

Λούνα παρκ

Όλοι έχουμε ανέβει έστω και μια φορά,
ακόμα και αν φοβόμαστε τα ύψη,
στην "ρόδα".
Μέσα σε δευτερόλεπτα φτάσαμε κοντά στα αστέρια
και αγγίξαμε λίγο ουρανό.
Το ίδιο γρήγορα όμως κατεβήκαμε ξανά.
Εκεί που το αεράκι της κορυφής
άγγιζε προκλητικά το πρόσωπο με τα ακροδάχτυλά του
και η καρδιά χτυπούσε σε ρυθμούς εκρηκτικούς,
σε ένα κλάσμα του αέναου χρόνου,
πιάναμε πάλι πάτο
και βρισκόμασταν ακριβώς εκεί από όπου είχαμε ξεκινήσει.
Οι τυχεροί ίσως έχουν μείνει λίγο παραπάνω στο ψηλότερο σημείο
και έμειναν να κοιτούν νωχελικά τα φώτα της πόλης και τους ανθρώπους.

Πόσοι και πόσοι δεν έχουμε μπει στα "συγκρουόμενα",
με τον χαρακτηριστικό ήχο στο συρματένιο ταβάνι,
και τις τρανταχτές συγκρούσεις!
Που παρεπιπτόντως είναι από τα αγαπημένα μου!

Οι πιο τολμηροί και με γερό στομάχι έχουν δοκιμάσει το "σφυρί".
ή το "roller coaster".
Άλλοι το "σπίτι του τρόμου",
που μες στα σκοτεινά δεν ξέρεις που πατάς
και η ιδέα και μόνο ότι δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις στο επόμενο σου βήμα,
σου προκαλεί περιέργεια και ανυπομονησία.

--Παρένθεση: Η περιέργεια δεν είναι πάντα κακό πιστεύω,
και ας λένε ότι λόγω αυτής σκοτώθηκε μια γάτα!
Θεωρώ ότι αν δεν είμαστε έστω και λίγο περίεργοι,
ποτέ δεν θα ανακαλύψουμε αυτό το άγνωστο,
που θα μας τρώει καιρό αν το αφήσουμε άγνωστο,
αν δεν ρισκάρουμε.
Προσωπικά έχω φάει τα μούτρα μου,
αλλά ζω ακόμα και ας μην είμαι 7ψυχη!
Και επειδή πάλι πάω να ξεφύγω,
κλείνω την παρένθεση εδώ...--

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι,
απόψε τολμώ να συγκρίνω την ζωή
με ένα λούνα παρκ.
Όλοι έχουμε αγγίξει την κορυφή έστω και λίγο
παρά τους φόβους μας.
Όλοι έχουμε συγκρουστεί με τους φόβους μας
και οι πιο τυχεροί με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Όλοι έχουμε πείσει τον εαυτό μας να περπατήσει σε μονοπάτια άγνωστα
και κάποιες φορές σκοτεινά.
Όλοι έχουμε ζήσει στο δικό μας λουνα παρκ
και έχουμε πληρώσει το ακριβές αντίτιμο.

Εμείς διαλέγουμε που και με ποιον θα παίξουμε,
αν θα αγγίξουμε τα αστέρια
ή αν θα μείνουμε απλά να τρώμε μαλλί της γριάς.
Οι φιλοδοξίες και οι στόχοι είναι υποκειμενικοί.
Τα θετικά και αρνητικά του κάθε παιχνιδιού επίσης.
Δεν σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο!
Αυτό που εσένα σου δίνει χαρά,
εγώ μπορεί να το θεωρώ ανιαρό.
Δεν θα σε κρίνω όμως γι' αυτό!
Άλλωστε αν όλοι οι άνθρωποι ήμασταν ίδιοι,
θα ήταν τόσο βαρετή και μονότονη η καθημερινότητα μας...

Θέλω να καταλήξω στο ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι.
Μας χαρίζει απλόχερα στιγμές χαράς,
άλλες φορές πάλι μας σπρώχνει να συγκρουστούμε με κρυφούς μας φόβους.
Μας δίνει την δυνατότητα να φτάσουμε όσο ψηλά εμείς επιθυμούμε,
αλλά ακόμα πιο εύκολα μπορεί να μας ρίξει εκεί απ'όπου θέλαμε να ξεφύγουμε.

Η αλήθεια μου είναι ότι έχω φάει τα μούτρα μου όσες φορές ένιωσα ότι μπορώ να κρατήσω τον κόσμο μέσα στην φούχτα μου.
Έχω ματώσει από τον τράνταγμα καθώς έπεφτα.
Έχω στραβοπατήσει καθώς διάβαινα άγνωστες διαδρομές.
Έχω συγκρουστεί με φόβους μου και με έχουν νικήσει.
Όμως το παιχνίδι το διασκέδασα!
Και ακόμα το διασκεδάζω!
Ακόμα τολμώ να στοχεύω ψηλά,
γιατί έχω αγγίξει μια φορά τον ουρανό.
Ακόμα περπατώ με άγνωστο τον προορισμό,
γιατί μέσα από αυτές τις διαδρομές
γνώρισα καινούργιους ανθρώπους
και προπάντων τον εαυτό μου.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο ή κατώτερο,
πιστεύω ότι όλοι παίζουμε στην ίδια αλάνα.
Όλοι έχουμε τις ευκαιρίες μας
και τους φόβους μας.
Και μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι δεν φοβάσαι!
Μην προσπαθείς να μου δείξεις ότι εσύ δεν είσαι για αυτά!
Ποιος μπορεί να κρίνει ποιος είναι για τι,
αν πρώτα δεν έχει πολεμήσει με τον ίδιο του τον εαυτό?

Δεν μ'αρέσουν οι ερωτήσεις..
Από την άλλη οι ερωτήσεις με προκαλούν να ψάξω για τις απαντήσεις..
Και επειδή πάλι δεν θα βγάλουμε άκρη,
σε αφήνω..

Απόψε δε νίκησε κανείς.
Το διασκέδασα όμως!
Αύριο αν θες μπορούμε να μοιραστούμε το ίδιο βαγόνι,
να δούμε μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε.
Θα σου κρατάω το χέρι στα σκοτεινά
και θα σε κεράσω μαλλί της γριάς..
Θέλεις?

Wanted

Στέκομαι πάλι εδώ,
στην ίδια αγαπημένη γωνιά,
την ίδια αγαπημένη-μισητή ώρα πλέον,
να παλεύω με προτάσεις και λέξεις,
που έχουν ξεκινήσει πόλεμο μες στο φτωχό μου μυαλό.

--Αυτές τις μέρες έχω χάσει κάθε αίσθηση με τον χρόνο.
Έχω χάσει κάθε επαφή με τα δρώμενα γύρω μου.
Το έχω χάσει γενικότερα με λίγα λόγια...
Wanted: Το μυαλό μου. Είναι μικρό, θορυβώδες, φορούσε πολύχρωμα την ημέρα που εξαφανίστηκε. Δίνεται αμοιβή σε όποιον μου δώσει πληροφορίες για το που μπορεί να βρίσκεται. Επικοινωνήστε εντός, ευχαριστώ!--

Δε ξέρω αν ποτέ έχεις νιώσει ότι αυτό που ζεις, δεν το ζεις εσύ ακριβώς.
Είσαι πρωταγωνιστής αλλά νιώθεις κομπάρσος.
Κινείσαι, μιλάς, αισθάνεσαι, σκέφτεσαι ( Το τελευταίο είναι σχετικό!)
αλλά δεν είσαι εκεί!
Είναι το σώμα σου, αλλά όχι εσύ ολοκληρωτικά!
Πως το λένε αυτό?
Αυτό πρέπει να το αλλάξω, να καταφέρω να συγκεντρωθώ,
πριν μου γίνει συνήθεια!
Γιατί και να σου πω την μαύρη μου αλήθεια κάπου μου αρέσει...

Το μόνο που δεν μ'αρέσει είναι που κυριαρχεί ένα χάος μέσα στο κεφάλι μου.
Αυτό δεν το θέλω!
Θέλω ξανά την έμπνευσή μου πίσω, μπορώ?
Θέλω πάλι να με ξυπνάνε σκέψεις και να τις γράφω με το μολύβι με την άξυστη μύτη στο τετράδιο που κρατάω φυλαγμένο στο κομοδίνο μου.
Θέλω οι λέξεις μου να κάνουν πάλι ρίμες
και οι σκέψεις μου να έχουν αρχή!
Το τέλος δεν με νοιάζει, ποτέ δεν με ενδιέφερε, μόνο η αρχή!
Αυτό θέλω! Ζητάω πολλά?

Inspiration wanted!
Μαζί με το μυαλό μου επίσης!
Όποια βοήθεια δεκτή και υπεραρκετή!

p.s. Βρέχει πάλι! Αποφάσισε επιτέλους! Μήπως να βάλω τα καλοκαιρινά στη ναφθαλίνη, μαζί με τις σκέψεις μου?

Δεν θα παραιτηθώ τόσο εύκολα... Θα την βρω την άκρη που θα πάει!
Καλημέρα κόσμε!

Πρωϊνές σκέψεις

Πριν καμιά ώρα γύρισα από δουλειά
και είπα να σου γράψω εαυτέ,
γιατί μου έλειψες!
Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω " Πρωϊνές σκέψεις"
ή "Βραδυνές σκέψεις" αφού ακόμα δεν έχω κοιμηθεί...
Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους τίτλους και το ξέρεις πολύ καλά!

Έβαλα ένα ποτήρι κρασί να πιω, γιατί τέλειωσαν οι μπύρες,
έστριψα ένα τσιγάρο και άνοιξα το παράθυρο.
Πόσο μου αρέσει αυτό το άρωμα της βροχής!
Πάντα μου φέρνει στο μυαλό φρεσκάδα! Αναγέννηση!
Με μια εισπνοή και μόνο αναζωογονείται το μέσα μου!
Εικόνες παίζουν στην ασπρόμαυρη οθόνη του μυαλού μου,
μνήμες ξεχασμένες ξεπροβάλλουν δειλά
και παίρνουν μορφή μπρος στα μάτια μου.
Ξέρεις εαυτέ ποτέ δεν μου άρεσε η βροχή.
Αλλά το άρωμα της!
Είπαμε είσαι μυστήριο τρένο...
Πάντα συνέδεεα αρώματα με αναμνήσεις...
Ποτέ δεν είχα πολύ καλή μνήμη σε πρόσωπα και ονόματα...
Εσένα δεν θα σε μπερδέψω ποτέ, μην ανησυχείς!
Εξάλλου φοράς το ίδιο άρωμα χρόνια τώρα!
Τι να πω... Είμαι τύπος της όσφρησης!
Μπορεί να μην σε ακούσω καθώς θα περνάς,
μπορεί η μορφή σου να είναι θολή μέσα από τα φτωχά μου μάτια,
αλλά το άρωμά σου θα το αναγνωρίσω!

Είμαι ήδη στο τρίτο ποτήρι
και η ώρα πήγε αργάμιση..
Δεν σου είπα πάλι κάτι ουσιαστικό εαυτέ, το ξέρω..
Απλά ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω.
Απλά είπα να σου πω μια καλημέρα πριν πάω για ύπνο,
Φεύγω πριν τα ρήματά μου έχουν κατάληξη όμικρον,
πριν τελειώσει το κρασί, πριν σταματήσει η βροχή,
πριν φύγει το άρωμά σου από το μέσα μου..

Και όχι, δεν είμαι ερωτευμένη εαυτέ,
ούτε ζω με αναμνήσεις από περασμένους έρωτες!
Απλά φλερτάρω με την ζωή!
Απλά μ'αρέσει να την παρατηρώ, να της μιλάω, να την θαυμάζω.
Να την ζω με κάθε μου αίσθηση!
Ζω..
Αυτό το ρήμα ποτέ δεν θα το γράψω με όμικρον όσο κουρασμένη και αν είμαι,
όσο κόντρα και αν μου πηγαίνει το πληκτρολόγιο!
Ζω!
Γιατί η ζωή είναι γεμάτη αρώματα!

Καλημέρα και καληνύχτα!