Αν θέλεις κάνε πως μ'αγαπάς.

Ειναι καποια γεγονοτα που τα ξερω μονο εγω. Που εχω κανει, εχω πει, εχω σκεφτει. Ενταξει, λογικο τις σκεψεις μου να μην τις γνωριζει κανενας. Κ στα αληθεια δεν ξερω τι με τρωει πιο πολυ. Οι σκεψεις νομιζω. Αυτες οι αθορυβες που τρυπωνουν στα σκοτεινα και σιγοτρωνε το μεσα μου. Μερα με την μερα. Κ καπως ετσι περναει ο καιρος. Οι μερες, οι μηνες, τα χρονια. Παραδεχομαι εχω κανει προσπαθειες να γιατρεψω το μεσα μου. Αλλα μαλλον δεν προσπαθησα αρκετα. Αν εβαζα αυτη την στιγμη εναν καθρεφτη να δω τι εχει απομεινει στα σωθικα μου, στα σπλαχνα μου, δε νομιζω να μ'αρεσε αυτο που θα αντικρυζα. Μαυρο συκωτι απο το αλκοολ. Μαυροι πνευμονες απο τα τσιγαρα. Μαυρο αιμα απο τα τατουαζ. Μιση καρδια απ'τις πληγες. Και καπου εκει αναμεσα απο την ματια, αναμεσα απο την γραμμη της ζωης στην παλαμη, καπου εκει διπλα απο το λακακι του λαιμου θα δω κ μια συννεφιασμενη ψυχη. Γιατι εκει δεν βρισκεται η ψυχη; Εκει ποναω. Εκει. Εκει που βαζω το αγαπημενο μου αρωμα για να μου φτιαξω την μερα. Πισω απο τα αυτια. Στους ωμους. Στο εσωτερικο του καρπου. Στο λακακι του λαιμου, το σημειο που οταν το κρυβω παει να πει δεν ειμαι καλα. Εκει ειναι η δικια μου ερυθρα θαλασσα.  Απο εκει ξεκινουν ολα μου τα ταξιδια καθε που με τα ακροδαχτυλα μου ακουμπαω το στηθος μου για να αφουγκραστω τους χτυπους της μισης καρδιας μου. Για να δω οτι ειμαι ζωντανη. Σωμα και ψυχη. Μετραω τους παλμους μου που και που. Τωρα που κερδισα το στοιχημα με την καταραμενη εμμονη σκεψη που ηταν καρφωμενη τοσα χρονια στο μυαλο μου, τωρα μετραω τους χτυπους της καρδιας μου. Και ετσι ηρεμω. Ετσι καποια βραδια αποκοιμιεμαι στο ιερο μαξιλαρι μου. Μονο εκεινο ξερει τα παντα. Εκει ακουμπαω και ξεκουραζω τις σκεψεις μου. Εκεινο σταυρωνω καθε βραδυ για να ειμαι καλα. Δεν ξερω στ' αληθεια γιατι στα λεω σημερα ολα αυτα. Εχουμε καιρο να τα πουμε η αληθεια ειναι. Ισως παλι να ειναι που δεν εχω τηρησει ακομα την υποσχεση που σου ειχα δωσει. Οτι μετα τη νικη μας θα συναντηθουμε στην παραλια μας. Με μαλλι της γριας κ βυσσιναδα. Και εκεινα τα πινελα ακομα τα εχω κρυμμενα στο ραφι μου. Πρεπει να τα ξεσκονισω πριν στα φερω. Λεω να τα τυλιξω με μια κοκκινη κορδελα. Και εσυ αν θες κανε οτι δεν τα περιμενες. Κανε οτι δεν ξερεις τι κρυβεται κατω απο το περιτυλιγμα. Κανε οτι χαρηκες με το απροσμενο δωρο μου. Κανε οτι μ'αγαπας οπως καποτε σε αγαπουσα και εγω. Λεω καποτε γιατι τωρα τελευταια σε εχω παραμελησει. Σε παιδευω. Συγγνωμη εαυτε! Αν θελεις κανε πως ολα θα πανε καλα. Αν θελεις αγαπα με ξανα απο την αρχη και ετσι κανε με να σε αγαπησω και εγω.