Είμαστε!

Κάπου γράφω για το πόσο δύσκολο μου είναι να βάζω τίτλους.
Για το πόσο το απεχθάνομαι!
Τον τίτλο αυτόν τον έγραψα με ευκολία.
Έβαλα και θαυμαστικό στο τέλος.
Είδες εαυτέ; Έχω αλλάξει!
Τέρμα πια τα αποσιωπητικά!
Όχι απλά είμαι ή είμαστε,
αλλά "Είμαστε!"

Εχθές σκεφτόμουν τους ανθρώπους που έχουν περάσει από την ζωή μου.
Αυτούς που αγαπούσα και τους άφησα να φύγουν,
αλλά και αυτούς που με αγάπησαν και έφυγα απ'την ζωή τους.
Έτσι απλά..
Όπως απλά μπήκα..

-Και να σου πω την αλήθεια μου εαυτέ είσαι μυστήριο τρένο,
αλλά αυτό θα το συζητήσουμε άλλη ώρα.
(Παρένθεση: Πόσο νοσταλγώ την λέξη τρένο με "αι" )
Με αποσυντόνισες πάλι.
(Ακόμα ελπίζω σε εκείνο το μηχανηματάκι που θα καταγράφει τις σκέψεις γκρρρ)-

Κάτσε και μέτρα πόσους ανθρώπους έχεις γνωρίσει.
Εγώ δεν βγάζω άκρη!
Κάτσε και μέτρα πόσοι σε έχουν αγαπήσει.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Μέτρα πόσους έχεις αγαπήσει.
Πραγματικά όμως!
Χρειάζονται δεν χρειάζονται και τα δυο σου χέρια.
Είπαμε είσαι μυστήριο τρένο.

Θέλω να καταλήξω στο ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν στην ζωή μας.
Άλλοι ξαναγυρίζουν, άλλοι χάνονται για πάντα.
Άλλους τους θαυμάζεις απλά
και άλλους τους αγαπάς πραγματικά!
Είναι εκείνοι που ακόμα και αν έχετε να τα πείτε μήνες ίσως και χρόνια,
όταν θα συναντηθείτε θα έχετε να πείτε τόσα πολλά!
Σα να μην πέρασε μια μέρα! (Που λέει και το άσμα)

Σήμερα λοιπόν μίλησα με έναν άνθρωπο που
Και θαυμάζω
Και αγαπώ
Και "δεν περνά ποτέ ούτε μια μέρα",
μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας!

Ναι! Για εσένα λέω!
Που με έκανες να χαμογελάσω!
(Ξέρεις ότι χαμογελάω και δύσκολα :P )

Για εσένα λέω!
Που μου θύμησες πως στον κόσμο αυτόν δεν είμαι μόνη!
Δεν είμαι η μόνη που κάνει ακόμα ευχές στα αστέρια.
Που πιστεύει ακόμα σε θαύματα.
Που κλείνει τα μάτια στην πρώτη εισπνοή μετά την βροχή,
για να γεμίσει το μέσα μου με αρώματα του κόσμου ολάκερου.

Για σένα λέω!
Που μου ζωντανεύεις κάθε φορά την ελπίδα ότι κάτι μπορούμε να αλλάξουμε και εμείς,
ένα λιθαράκι μπορούμε να το βάλουμε!
Γιατί είπαμε ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο!
Αλλά δύο μπορούν να φτιάξουν δικό τους κόσμο!
Καλύτερο!

Για εσένα που ξέρω τα όνειρα σου και σε θαυμάζω για όσα έχεις κάνει!
Που δεν θες ούτε και εσύ να μεγαλώσεις!
Είπαμε είμαστε και δείχνουμε όσο αισθανόμαστε!
Για εσένα που στις δυσκολίες δεν τα παρατάς,
αλλά εμπνέεσαι μέσα από αυτές!

Σε ευχαριστώ!
Που μου θύμησες ότι δεν είναι "είμαι"
αλλά "Είμαστε".
Ελπίζω να βρούμε και άλλους που θέλουν να γίνουν κομμάτι του "Είμαστε"!

Είμαστε λοιπόν!

Let's change this world, otherwise if we can't,
let's move out to our tiny bohemian planet...